همانطور كه همه ما مي‌دانيم از مصالح مختلف مثل آجر، سنگ، بتن، شيشه و ... براي    ايجاد نماي ساختمانها استفاده مي‌شود. كه در اين مجال به بيان خصوصيات و ضوابط كلي لازم الرعايه در اين قبيل نماها ميپردازيم.

نماسازي شيشه‌اي: استفاده از شيشه داراي قدمتي در حدود 6500 سال است. اولين بار در حدود 3500 سال پيش مصريان از شيشه براي ساخت ظروف استفاده كردند. بر اساس شواهد تاريخي، در قرن ششم ميلادي براي نخستين بار در كليسايي در قسطنطنيه از شيشه بعنوان يك مصالح ساختماني استفاده شد. قصر كريستال لندن اولين ساختمان شيشه‌اي بود كه در سال 1851 احداث شد. البته در ابتداي امر استفاده از شيشه در كارهاي ساختماني با استقبال چنداني ربرو نشد، ولي با گذر زمان و با پيشرفتهاي چشمگيري كه در كار توليد انواع شيشه ها، از جمله شيشه هاي نشكن، دو يا چند جداره عايق صدا و حرارت، شيشه هاي رفلكسي و ... بوجود آمد، هر روز به ميزان استفاده از اقسام مختلف شيشه بعنوان يك مصالح ساختماني بسيار زيبا، عايق و در عين حال با صرفه اقتصادي افزوده مي‌شود. علاوه بر مزاياي فوق يكي ديگر از محاسن عمده استفاده از شيشه در ساختمان، فراهم شدن امكان ديد وسيع و روشنايي كافي براي ساكنان است كه در صورت استفاده از انواع خاص آن اين ديد مي‌تواند فقط از داخل به خارج باشد و نوري هم كه وارد فضاي داخل مي‌شود، عاري از هر گونه اشعه مضر خورشيد باشد، چراكه تقريباً تمام اشعه هاي زيان آور آفتاب در برخورد با سطح شيشه ها، بازتاب پيدا كرده و نوري كه از شيشه عبور مي‌كند، هيچگونه ضرري براي اشخاص يا اشيائ منزل ندارد.